Ειρήνη Ημήν!

Διανύουμε τις πρώτες μέρες του χρόνου. Ένας νέος χρόνος ήρθε. Πολλοί ελπίζουν, άλλοι πάλι ματαιοδοξούν και άλλοι σκέφτονται ότι ο νέος χρόνος θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο. Πολλοί αισθάνονται ότι πλησιάζουμε σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και άλλοι οτι ο αντίχριστος έρχεται για να αφανίσει τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Γης.

Τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν καθημερινά, ο τύπος επίσης, η κοινωνική και οικονομική αναταραχή φουντώνει. Όλοι αισθανόμαστε ότι κάτι συμβαίνει, και δεν θα είναι καλό. Κάτι κακό θα συμβεί.

Μας μάθανε να μισούμε, μας αποξενώσανε, μας απομονώσανε, μας εξαθλιώσανε... Είμαστε σαν τα άγρια σκυλιά που περιμένουμε να μας δώσουν το σύνθημα για να ξεχυθούμε στο άγνωστο και να αρπάξουμε τον ξένο, που έρχεται ίσως και για να μας βοηθήσει, για να τον κομματιάσουμε.

Και ρωτάω... είναι σωστό να μισούμε; είναι σωστό να είμαστε άγριοι; Είναι σωστό να πιστεύουμε στα προφητικά λόγια κάποιων που λένε πως θα πνιγούμε στο αίμα; Είναι σωστό να εξυπηρετούμε τα συμφέροντα κάποιων ολίγων και να δίνουμε και το αίμα μας για να περνάμε αυτοί πλουσιοπάροχα;

Δεν θα ησυχάσουμε ποτέ; Δεν θα ηπάρξει ποτέ πραγματική ειρήνη στη Γη; Δεν χόρτασαν ακόμα αυτοί που ελέγχουν τον κόσμο; Πόσο πια χρήμα θέλουνε; Πόσο πια αίμα;

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μία περίοδο αφίπνυσης όπως λένε κάποιοι, άλλοι την λένε αποχαύνωσης. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι μας προετοιμάζουν για κάτι μεγάλο. Αξίζει όμως να το δεχτούμε και με τι τίμημα;

Ακούγεται ότι έρχετε η ώρα να πάρουμε την Πόλη. Άραγε τι θα δώσουμε εμείς για να πάρουμε την Πόλη; Οι αισιόδοξοι λένε ότι την Πόλη θα μας την δώσουν οι Ρώσσοι στο τέλος ενός Ρωσοτουρκικού πολέμου και εμείς δεν θα πάθουμε τίποτα αφού δεν θα λάβουμε μέρος σε αυτό τον πόλεμο. (εδώ στον Β' Π. Π. πολεμήσαμε και πάλι αντί να μας δώσουν, μας πήραν την μισή Ήπειρο). Μάλιστα θα μας την δώσουν επειδή είμαστε ομόθρησκοι. Αλήθεια ξέρετε πολλούς που χαρίζουν έτσι, λόγω θρησκείας. Και μέχρι τώρα πως και δεν μας χάρισαν τίποτα, την Οδησσό για παράδειγμα, όταν την κατείχαν, αφού στη θέση της σημερινής Οδησσού υπήρξε αρχαία ελληνική αποικία, άρα μας ανήκει το μέρος.

Καλά οι Ρώσσοι ανέκαθεν καίγονταν για να πάρουν την Πόλη, αφού είναι μία από τις πιο στρατηγικές τοποθεσίες στον πλανήτη και για αυτούς είναι η πιο σημαντική, αφού είναι η πύλη που τους οδηγεί στη Μεσόγειο, και μόλις την πάρουν θα την χαρίσουν σε εμάς;;; Πάμε καλά;;;

Και ας πούμε ότι αυτοί τρελάθηκαν και μας την έδωσαν. Εμείς τι θα την κάνουμε; Έτσι που την κατάντησαν οι τούρκοι. Μα θα την ξαναχτίσουμε πιο ωραία από πριν. Συμφωνω. Η προφητεία λέει ότι θα πάρουμε την Πόλη. Δεν λέει όμως το σημαντικότερο. Πόσο θα την κρατήσουμε. Κάποτε είχαμε πάρει και την Σμύρνη και όλοι ξέρουμε τι έγινε.

Η Σμύρνη ήταν το τυρί στη φάκα για να πεθάνουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες. Τώρα το τυρί είναι πιο νόστιμο και πιο μεγάλο και λέγεται Πόλη. Αυτά διαδίδουν οι εχθροι του ελληνισμού. Όχι δεν είμαι δειλός. Ούτε θέλω να αποθαρρύνω μερικούς αισιόδοξους. Καλό το Θάρρος και η ανδρεία άλλα με λογική και σύναιση, όχι με βλακεία. Κάτι που δεν αρμόζει στους Έλληνες.

συνεχίζεται...

Παρακαλώ όποιος γνωρίζει κάτι ας επικοινωνήσει!

Ο οπτικός Βασίλης Βαλαβάνης αγνοείται από τις 27 Αυγούστου 2007, σε ηλικία 27 χρόνων, όταν έφυγε από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη για κάποια δουλειά και δεν επέστρεψε ποτέ. Παρά τις έρευνες της οικογένειάς του, κανένα ίχνος ζωής του Βασίλη Βαλαβάνη δεν έχει βρεθεί.

Καλές γιορτές - διακοπές να έχετε !!!

Πλησιάζουν και πάλι εκέινες οι μέρες που τα παιδιά θα πετάξουν τις σάκες τους σε μια γωνιά και θα κατεβάσουν από τα ψηλά ντουλάπια τα παιχνίδια τους για να παίξουν το δεκαπενθήμερο των χειμερινών διακοπών τους. Πλησιάζουν και πάλι οι μέρες που οι γονείς θα πάρουν τις άδειες τους και έτσι θα έχουν περισσότερο χρόνο για να παίξουν και αυτοί μαζί με τα παιδιά τους.

Τις ημέρες αυτές που ο χρόνος ημερολογιακά αλλάζει και ένας νέος χρόνος έρχεται στο μυαλό όλων μας, τις ημέρες που ο ήλιος ανατέλλει στο νοτιότερο σημείο του ορίζοντα και μετά τις 22 δεκεμβρίου, η μέρα και παλι αρχίζει να μεγαλώνει, πιστεύω πως όλοι μας φέρνουμε στο μυαλό μας, όλα εκείνα που έχουμε κάνει τον χρόνο που πέρασε και σκεφτόμαστε τι θα θέλαμε να κάνουμε τον χρόνο που έρχεται. Αυτές οι μέρες προσφέρονται σε όλους εμάς για να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Είναι μια μικρή ανάπαυλα στην κουραστική ζωή μας. Είναι η στιγμή που ο πλοίαρχος θα κάνει τις απαραίτητες μετρήσεις με τον εξάντα του, για να υπολογίσει την θέση του πλοίου του, στον αχανή ωκεανό και να βεβαιωθεί ότι το πλοίο ακολουθεί την πορεία που χάραξε ο καπετάνιος.

Σας εύχομαι αυτές τις μέρες να χαρείτε τα παιδιά σας (όσοι έχετε). Είναι οικογενειακές στιγμές, χαρούμενες που πρέπει να τις ζήσετε. Γιαυτό άλλωστε ήρθατε σε αυτό τον κόσμο.
Τα παιδιά σας σας έχουν ανάγκη. Μη τους το αρνηθήτε.
Τέλος εύχομαι να βγάλετε θετικά συμπεράσματα από την αυτοκριτική που θα κάνετε, και να νιώσετε όμορφα, που όλα έγιναν όπως τα είχατε σχεδιάσει πέρυσι.